Αν και λίγο καθυστερημένα τελικά είπα να δημοσιεύσω αυτό το κείμενο. Ο λόγος ήταν ότι πρόκειται για ένα καυτό θέμα που όπως τα πάντα τον τελευταίο καιρό διχάζει τον κόσμο. Έτσι δεν ήξερα πως να το προσεγγίσω. Τι άξιζε περισσότερο να ασχοληθώ. Τον αγώνα ή την περιρρέουσα ατμόσφαιρα.
Έτσι αποφάσισα να ασχοληθώ και με τα δύο.
ΜΑΘΕ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΥΓΜΑΧΙΑ
Ο αγώνας δεν ήταν ενδιαφέρων ως προς την ποιότητα του. Είχε τρομερό ενδιαφέρον, όμως, ως προς το τρόπο που κύλησε, καθώς διαψευστήκαμε όλοι από το μέγεθος του αθλητή που είναι ο Ngannou. Κατόρθωσε στον πρώτο του πυγμαχικό αγώνα να κοντράρει στα ίσα τον παγκόσμιο πρωταθλητή Fury.
Για το αν κέρδισε, που λέγεται από πολλούς; H γνώμη μου είναι ότι έχασε σε έναν κοντινό αγώνα. Όταν, όμως, χάνεις απλά με λίγα παραπάνω ντιρέκτ από τον εν ενεργεία παγκόσμιο πρωταθλητή, έχεις κερδίσει τις εντυπώσεις και τον σεβασμό όλων.
Στο πυγμαχικό σκέλος δεν έχω να πω πολλά. Είναι εμφανές ότι ο Καμερουνέζος υποτιμήθηκε πυγμαχικά από όλους, συμπεριλαμβανομένου του Fury, που μαζί με την σχετικά μεγάλη αποχή από το ρινγκ, λίγο έλειψε να του κοστίσει ακριβά. Τακτικά δεν μπόρεσα να καταλάβω πώς η ομάδα του Βρετανού σχεδίαζε να αντιμετωπίσει τον αγώνα. Φάνηκε νευρικός από τον πρώτο γύρο. Διόρθωνε το σορτσάκι του μέχρι και τον 10ο γύρο και άλλαζε άσκοπα θέση μάχης διαρκώς. Γενικά, δεν του βγήκε τίποτα και η μόνη λέξη που χαρακτηρίζει απόλυτα τη βραδιά του είναι «Βατερλό».
Από την άλλη ο Ngannou είχε πιο σωστή τακτική προσέγγιση για τον πρώτο του πυγμαχικό αγώνα. Περίμενε τις επιθέσεις του αντιπάλου για να τον χτυπήσει στην κόντρα και κρατήθηκε συγκεντρωμένος στο πλάνο του, ακόμα και αφού πέτυχε το νοκντάουν στο τέλος του 3ου γύρου. Αυτό του επέτρεψε να μην φανούν κενά στο παιχνίδι του και να εκμεταλλευτεί την υπερφυσική του δύναμη, όσο χρειαζόταν κάνοντας παράλληλα οικονομία δυνάμεων. Δηλαδή, τα έκανε όλα τέλεια!
Σε μια πρώτη ανάγνωση, λοιπόν, είναι μια άτυπη νίκη της σχολής ΜΜΑ έναντι αυτής της πυγμαχίας.
Για να έχουμε ένα ασφαλές συμπέρασμα πρέπει να δούμε από ποια σκοπιά κοιτάζουμε όλο αυτό που γίνεται, γιατί αισθάνομαι ότι όσο το βλέπουμε από το πρίσμα του ΜΜά ή του πυγμάχου το αποτέλεσμα θα είναι μονόπλευρα άσκοπο.
Συνεχίζεται!
Βασίλης Οικονόμου
