Το αθλητικό πνεύμα της κλασικής περιόδου αποτέλεσε τη συνέχεια μιας μακράς παράδοσης στον ελληνικό χώρο. Οι αγώνες μετά τα προϊστορικά χρόνια εξελίσσονται και εμπλουτίζονται με νέα αθλήματα για να είναι σύγχρονοι σε κάθε εποχή. Οι νέοι της Αθήνας διαπλάθονται καλλιεργώντας το πνεύμα εξίσου με το σώμα, γεγονός που εξέφραζε αυτό ακριβώς το κλασικό ιδεώδες που παραμένει ανεκτίμητη παρακαταθήκη μέχρι σήμερα.
ΜΑΘΕ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΥΓΜΑΧΙΑ
Στην αρχαιότητα το αγώνισμα της πυγμαχίας έχαιρε ιδιαίτερης εκτίμησης. Θεωρείτο πως καλλιεργούσε το θάρρος, την αντοχή, την περιφρόνηση προς τον πόνο και βοηθούσε τους πολίτες και την πόλη στις δύσκολες καταστάσεις. Για τον λόγο αυτό η πυγμαχία ήταν μία από τις κυριότερες ασκήσεις της στρατιωτικής εκπαίδευσης των νέων.
Η ηθική της πυγμαχίας
Στην αρχαία ελληνική σκέψη υπήρχε σαφής διαχωρισμός ανάμεσα στην σωματική βία και στον τραυματισμό ενός αθλητή. Στην πυγμαχία έπρεπε πάντοτε ο αθλητής να γνωρίζει τις συνέπειες που μπορεί να έχει ένα χτύπημα σε έναν ανήμπορο αντίπαλο.
- Ο Πλάτων πίστευε ότι οι πυγμάχοι έπρεπε να χαρακτηρίζονται από μετριοφροσύνη, αιδώ και έλλειψη ματαιοδοξίας.
- Ο Αριστοτέλης πίστευε ότι στις παλαίστρες, κοντά στους διδασκάλους, οι νέοι πυγμάχοι, εκτός των άλλων, αποκτούν σταθερό χαρακτήρα και ισχυρή θέληση. Ο ίδιος θεωρούσε τους αθλητές της πυγμαχίας και των άλλων βαρέων αγωνισμάτων ισότιμους με τους ποιητές και τους μουσικούς και τους χαρακτήριζε καλούς και τίμιους.
- Ο Αριστοφάνης αναφέρει χαρακτηριστικά ότι οι ήρωες του Μαραθώνα μεγάλωσαν μέσα στις παλαίστρες και τα γυμναστήρια. Πίστευε επίσης ότι η εκπαίδευση των πυγμάχων δημιουργούσε στους νέους καλογυμνασμένο στήθος, ωραίο χρώμα και πλατείς ώμους.
- Ο Πλούταρχος πίστευε ότι τα τρία αθλήματα – η πυγμαχία, η πάλη και το παγκράτιο– αποτελούσαν άσκηση πολέμου.
- Ο νομοθέτης Σόλων αναφέρει ότι η πυγμαχία καθιστά του πολίτες δυνατούς και ορμητικούς στους κινδύνους.
Απόσπασμα από το βιβλίο έκδοσης του δήμου Περιστεριού THE ROADS OF BOXING