JUDO & BJJ οι διαφορές τους:

Τα τελευταία χρόνια, πολλές συζητήσεις γίνονται μεταξύ μαθητών και εκπαιδευτών για τα στυλ του Brazilian jiu jitsu  (bjj) και του Τζούντο και τις όποιες ομοιότητες ή διαφορές τους. Στις συνεχιζόμενες αυτές
συζητήσεις, εκφράζεται από πολλούς η άποψη ότι «το BJJ και το Τζούντο είναι ίδια». Σε αυτό το άρθρο θα
προσπαθήσω να αναλύσω όσο περισσότερο μπορώ τις «ΠΟΛΛΕΣ» διαφορές των δύο αξιόλογων και απαι-
τητικών στυλ, έτσι ώστε να γίνουν ξεκάθαρες και κατανοητές από όλους όσους ενδιαφέρονται για τα παλαι-
στικά στυλ. Με αυτόν τον τρόπο, μπορεί να γίνει ευκολότερο για τον καθένα να αποφασίσει με πλήρη συνεί-
δηση ποιο από τα δύο στυλ θέλει να ακολουθήσει και να προπονηθεί σε αυτό. Πριν ξεκινήσω την ανάλυσή
μου, θα ήθελα να τονίσω ότι το κείμενο αυτό δεν είναι ένα άρθρο Τέχνη VS Τέχνη ή, αλλιώς, το δικό μου εί-
ναι καλύτερο από το δικό σου… αλλά ένα καθαρά ενημερωτικό κείμενο, το οποίο με αντικειμενικό τρόπο
προσπαθεί να επισημάνει τις διαφορές μεταξύ των δύο στυλ, για όσους θέλουν να τις γνωρίσουν και να τις
κατανοήσουν καλύτερα. Και, όπως είναι φυσικό, διαφορετικό δεν θα πει σε καμία περίπτωση καλύτερο ή χει-
ρότερο αλλά απλώς… διαφορετικό. Αυτή είναι εξ άλλου και μία από τις μεγαλύτερες ομορφιές των πολεμι-
κών τεχνών, ότι το κάθε στυλ είναι διαφορετικό από τα άλλα, γεγονός που δίνει τη δυνατότητα στον καθένα
να ασχοληθεί με αυτό που του ταιριάζει και τον καλύπτει περισσότερο.

Brazilian Jiu Jitsu ή Brazilian Judo;

Αρχικά, νομίζω ότι είναι καλό να ξεκινήσουμε με την ονομασία των δύο στυλ,αφού κάποιοι υποστηρίζουν πως το Brazilian jiu jitsu  (bjj) θα έπρεπε να λέγεται Βραζιλιάνικο Τζούντο. Όσοι υποστηρίζουν αυτήν τη θέση, προβάλλουν το επιχείρημα ότι ο πρώτος δάσκαλος του Κάρλος Γκρέισι (μεγάλος αδελφός του Χέλιο Γκρέισι και πρώτο μέλος της οικογένειας Γκρέισι που ήρθε σε επαφή με την τέχνη, το 1917) ήταν ο Ιάπωνας Μιτσούγιο Μαέντα, μαθητής του ιδρυτή του Τζούντο, Τζίγκορο Κάνο, ο οποίος ήταν γνωστός για τις συχνές αναμετρήσεις του με Δυτικούς πυγμάχους ή παλαιστές. Ωστόσο, ο Μαέντα, ο οποίος είχε φύγει
από την Ιαπωνία το 1904 για να επισκεφτεί πολλές χώρες στην πορεία του, όταν έφτασε στη Βραζιλία, το 1914, σύμφωνα με την οικογένεια Γκρέισι χρησιμοποιούσε τον όρο Τζου Τζούτσου (jiu jitsu, όπως είναι
γνωστότερο στη Δύση) για τη διδασκαλία του. Έτσι, η οικογένεια Γκρέισι συνέχισε να διδάσκει την τέχνη της με αυτήν την ονομασία και όχι με το όνομα «Τζούντο». Άλλωστε, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι τότε ήταν πολύ νεαρή περίοδος για το Τζούντο και ακόμη η τέχνη είχε διάφορες ονομασίες
όπως, Κάνο Τζου Τζούτσου, Κάνο Τζίου Ντο ή απλώς Τζου Τζούτσου κ.α.

Η διαφορετική διαδρομή JUDO & BJJ

Το 1921, η οικογένεια Γκρέισι μετακόμισε στην Πόλη του Ρίο Ντε Τζανέιρο, όπου ο Κάρλος Γκρέισι, σε ηλικία 17 ετών περίπου, άρχισε να διδάσκει ό,τι είχε μάθει στα αδέλφια του Γκαστάο, Χόρχε και Οσβάλντο. Ο Χέλιο ουσιαστικά έμαθε βλέποντας τα αδέλφια του να προπονούνται, δεδομένου
ότι δεν του επέτρεπαν να ασκηθεί, λόγω διαφόρων προβλημάτων υγείας… Ο Χέλιο, όμως, ξεπέρασε τα όποια προβλήματα είχε, άρχισε να προπονείται και μετέπειτα να διδάσκει, μέχρι που έφτασε μάλιστα να γίνει ο
κύριος εκπαιδευτής της σχολής. Εκείνη την περίοδο, ανακοίνωσε στα αδέλφια του για την ύπαρξη των αλλαγών που έκανε στο στυλ, καθώς και για τον διαφορετικό τρόπο διδασκαλίας που πλέον εφάρμοζε. Ουσιαστικά, από τότε η οικογένεια Γκρέισι ξεκίνησε μία διαφορετική πορεία από αυτήν του Τζούντο. Ένας στόχος του δημιουργού του Τζούντο ήταν το στυλ να γίνει Ολυμπιακό Αγώνισμα, κάτι που πραγματοποιήθηκε το 1964, ενώ η πρώτη φορά που το είδε ο κόσμος στους Ολυμπιακούς ήταν το 1932, στο
Λος Άντζελες των ΗΠΑ, σε επίδειξη. Σε αυτό το διάστημα, πολλά πράγματα άλλαξαν και για τα δύο στυλ, τα οποία απομακρύνονταν το ένα από το άλλο όλο και πιο πολύ.
Μία από τις σημαντικότερες αλλαγές ήταν η δημιουργία συγκεκριμένων κανόνων, αφού για να καταφέρει το Τζούντο να αναγνωριστεί ως Ολυμπιακό Αγώνισμα, έπρεπε κάποιες τεχνικές και κανονισμοί να αφαιρεθούν, να μειωθούν ή απλώς να προσαρμοστούν, ώστε να γίνει το Τζούντο συμβατό με τους κανόνες και τα πρότυπα της ΔΟΕ. Επίσης, από τη στιγμή που η νίκη στον αγώνα έγινε πολύ σημαντική για τους
Τζουντόκα, ειδικά αν μιλάμε για Ολυμπιακού επιπέδου νίκη, ο τρόπος και οι τεχνικές που προπονούνταν εξελίχθηκε ανάλογα με τους καινούργιους αγωνιστικούς κανόνες.
Εκείνη την περίοδο, δηλαδή από το 1921 μέχρι το 1964, η οικογένεια Γκρέισι ήταν αποκομμένη εντελώς από τα παγκόσμια δρώμενα σε ό,τι αφορά το Τζούντο και την εξέλιξή του. Η οικογένεια και οι μαθητές
της, σε όλο αυτό το διάστημα αγωνίζονταν σε διάφορους αγώνες, κατά κύριο λόγο ΜΜΑ της εποχής, όπου οι απαγορεύσεις και οι κανόνες ήταν σχεδόν ανύπαρκτοι. Φυσικά, είχαν νίκες όπως και ήττες και με
βάση την έκβαση των αγώνων και τις διαπιστώσεις που προέκυπταν από αυτούς, συνέχιζαν να κάνουν τροποποιήσεις στο στυλ, δίνοντας κατά κύριο λόγο μεγάλη σημασία στη μάχη εδάφους.

Οι βασικές διαφορές JUDO & BJJ

Ακριβώς εδώ βρίσκεται και μία πολύ μεγάλη διαφορά μεταξύ των δύο στιλ, διαφορά από την οποία πηγάζουν και όλες οι υπόλοιπες.
Το Τζούντο έδινε από τότε μεγάλη έμφαση στο πώς θα ρίξεις με την πλάτη κάτω τον αντίπαλο ή στο πώς θα τον καθηλώσεις με την πλάτη στο έδαφος, ώστε να πάρεις πόντους ή ιπόν και να κερδίσεις έτσι τον
αγώνα. Αντιθέτως, το Γκρέισι  jiu jitsu, όπως λεγόταν το στυλ τότε, έδινε έμφαση στο πώς θα οδηγήσεις σε παράδοση τον αντίπαλο στο έδαφος, άσχετα αν τον έχεις εσύ ή σε έχει αυτός καθηλώσει με την πλάτη
στο έδαφος. Η καθήλωση της πλάτης στο έδαφος, καθώς και η ρίψη με την πλάτη δεν είχε, στο BJJ, ούτε και σήμερα έχει, την αξία που
είχε και έχει στο Τζούντο. Σύμφωνα πάντα με παρατηρήσεις δασκάλων σε ό,τι αφορά το Τζούντο, η εξάσκηση στο έδαφος έπαιζε πολύ σημαντικό ρόλο στα πρώτα βήματα του στυλ, όμως με τα χρόνια, με τους νέους
κανόνες και τις συνεχόμενες αλλαγές μέχρι σήμερα, η έμφαση δίνεται κατά κύριο λόγο στο όρθιο παιχνίδι και τη ρίψη του αντιπάλου με την πλάτη στο έδαφος. Δεν είναι μυστικό ότι οι περισσότερες σχολές Τζούντο
ασκούνται στο έδαφος μόλις κατά το 30% του συνόλου της προπόνησής τους, με μερικές εξαιρέσεις κατά τις οποίες δίνεται ένα 40% στην προπόνηση για το έδαφος (κυρίως από παλαιότερους εκπαιδευτές).
Ενώ λοιπόν το ένα στυλ ακολούθησε μία πορεία κατά την οποία συνεχώς αφαιρούσε/ελλάτωνε το κομμάτι της μάχης εδάφους, το άλλο ακολουθούσε μία πορεία εξέλιξης της μάχης εδάφους και μεγαλύτερης ασχολίας με αυτό. Στο ένα στυλ είχε ξεκινήσει να γίνεται πιο σημαντικό το να κάνεις μία πολύ καλή ρίψη και να βάλεις την πλάτη του αντιπάλου κάτω, ενώ στο άλλο ήταν πιο σημαντικό να τον ελέγξεις στο έδαφος και να τον οδηγήσεις σε παράδοση.

fighting_brazilian_jiu_jitsu peristeri

Πολεμικες Τεχνες Με Το Fight Academy στην Αθήνα, στο Περιστέρι.