Το άπερκατ ίσως είναι το πιο δύσκολο και τεχνικό από τα βασικά πυγμαχικά χτυπήματα. Απαιτεί πολλά χρόνια συστηματικής εκπαίδευσης και προπονητή με γνώση και έφεση στη λεπτομέρεια της τεχνικής. Πολλοί πυγμάχοι δεν κατορθώνουν ποτέ να μάθουν να εκτελούν σωστά άπερκατ ή απλά έχουν την ανασφάλεια ότι δε θα χτυπήσουν δυνατά τον αντίπαλο τους κατά την εκτέλεση του, οπότε το χρησιμοποιούν σπάνια.
- Οι βασικοί στόχου του άπερκατ είναι το σαγόνι, το συκώτι και το διάφραγμα (ηλιακό πλέγμα) και αλλάζει αρκετά η τεχνική του ανάλογα με τον στόχο.
- Τα άπερκατ στο σώμα έχουν στόχο όχι μόνο να χτυπήσουν το σώμα του αντιπάλου αλλά να και να κάνουν τον αντίπαλο να κατεβάσει τα χέρια με αποτέλεσμα να δημιουργηθούν ανοίγματα στην άμυνα του. Αυτό μπορεί να λειτουργήσει και αντίστροφα αφού μετά από ένα καλό συνδυασμό χτυπημάτων στο κεφάλι υπάρχουν μεγαλύτερα ανοίγματα για άπερκατ στο σώμα.
- Την ώρα που εκτελεί το άπερκατ ο πυγμάχος πρέπει να χαμηλώσει λίγο περισσότερο απ’ ό,τι στη συνηθισμένη του θέση μάχης. Έτσι, πατώντας δυνατά στο καναβάτσο θα ξεκινήσει από τα πόδια μια εκρηκτική ροή μηχανικής δύναμης που θα ταξιδέψει από το σώμα του αθλητή που το εκτελεί, στο σώμα του αντίπαλου πυγμάχου.
- Η μεταφορά και η κίνηση με τον κορμό και τα πόδια δεξιά-αριστερά δημιουργεί ανοίγματα και σωστές γωνίες απ’ όπου θα περάσουν τα χτυπήματα.
- Ποτέ δεν πρέπει να ξεχνώ το χέρι το οποίο προστατεύει την αντίθετη πλευρά του σαγονιού να βρίσκεται στη θέση μάχης. Η εκτέλεση του άπερκατ από τη φύση της εμπεριέχει μεγάλο ποσοστό ρίσκου για τον πυγμάχο που το εκτελεί. Πρέπει, λοιπόν, να είναι το λιγότερο δυνατόν εκτεθειμένος την ώρα της εκτέλεσης.
Βασίλης Οικονόμου